موتاسیون های hfe در بیماران ایرانی مبتلا به هپاتیت ب

سابقه و هدف : تمرکز اصلی تحقیقات اخیر بر پیدا کردن ارتباط بین موتاسیون های hfe و هپاتیت c بخصوص در بیماران مبتلا به اضافه بار آهن بوده است. ما در مطالعه خود فراوانی این موتاسیون ها و سطح فریتین را در گروهی از بیماران مبتلا به هپاتیت b با درجات مختلف این بیماری و افراد سالم بررسی کردیم.   مواد و روشها : در این مطالعه 75 بیمار دارای آنتی ژن سطحی هپاتیت b (hbsag- positive) شامل 18 ناقل و 57 مورد مزمن بیماری و نیز 194 فرد سالم شرکت داشتند. موتاسیون های c282y و h63d در تمام افراد، بوسیله هضم آنزیمی محصولات pcr با کمک آنزیمهای محدود کننده اندونوکلئاز rsai و ksp22i ، بررسی شدند.   یافته ها: 15 مورد بیمار (13%) و 31 فرد کنترل (16%) برای موتاسیون h63d هتروزیگوت بودند و هیچ تفاوت معنی داری بین آنها وجود نداشت (ns) . درمورد موتاسیون c282y ، سه بیمار (4%) هتروزیگوت بودند اما در گروه کنترل موتاسیونی پیدا نشد (021/0 p< ). فراوانی هتروزیگوت بودن برای c282y در گروه بیماران مزمن 2/5% بود، درحالیکه چنین موردی در گروه ناقلین وجود نداشت. در ضمن تفاوت در مورد این موتاسیون بین گروه بیمار و کنترل معنی دار بود (005/0 p< ). از طرفی هیچ تفاوت معنی داری بین گروه ناقلین و بیماران مزمن از نظر فراوانی موتاسیون های hfe وجود نداشت (ns) . بین میانگین سطح فریتین در افراد دارای موتاسیون و بیماران بدون آن نیز تفاوت معنی داری از نظر آماری، ملاحظه نشد (ns) .   نتیجه گیری: این اطلاعات نشان می دهند که فراوانی موتاسیون c282y به طور قابل ملاحظه ای در بیماران دارای مارکرهای سرمی هپاتیت b (seropositive) ، بالاتر از افراد سالم می باشد. افراد هتروزیگوت از نظر موتاسیون c282y که در معرض ویروس هپاتیت b قرار گرفته اند ممکن است در معرض ریسک بیشتری برای پایداری ویروس و یا حتی ازمان بیماری باشند.